Ποιος από εμάς δεν έχει παράπονα από την μητέρα του; Σίγουρα θα υπάρχει κάτι με το οποίο δεν συμφωνούσαμε όταν ήμασταν μικροί και έχουμε ακόμα να της το χτυπάμε με την πρώτη ευκαιρία. Από την άλλη μεριά πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει την μητέρα μας να λέει “Όταν θα γίνεις γονιός θα καταλάβεις”.
Είμαι μητέρα δύο παιδιών και ομολογώ ότι τώρα που έγινα γονιός κάποια πράγματα τα καταλαβαίνω και κάποια όχι. Γιαυτά που καταλαβαίνω λοιπόν σκέφτομαι “είχε δίκιο η μητέρα μου” για τα άλλα όμως προσπαθώ να τα κάνω καλύτερα στα δικά μου παιδιά. Τι είναι αυτά που πιστεύω πως με κάνουν καλύτερη μητέρα;
Πρώτα απ’ όλα οι αγκαλιές! Μεγαλώνοντας σε μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά και μια εργαζόμενη μητέρα σίγουρα υπήρχαν άλλες προτεραιότητες από τις αγκαλιές. Πράγματα λειτουργικά και καθημερινά έπρεπε να τακτοποιηθούν και μετά, που καιρός για τα υπόλοιπα. Από την μεριά μου λοιπόν δεν παραλείπω ούτε μια ημέρα να αγκαλιάσω τα παιδιά μου, να τους πω πως τα αγαπώ πολύ, πόσο σημαντικά είναι για εμένα και πόσο τυχερή είμαι που είναι στη ζωή μου. Το ομολογώ ότι ίσως το παρακάνω λιγάκι, και αυτό δεν είναι καλό, αλλά είναι ακόμα μικρά και νομίζω ότι αν μεγαλώσουν παραπάνω θα μου λένε το κλασικό “άσε με βρε μάνα!” όποτε κοιτάω να επωφεληθώ όσο μπορώ.
Ένα ακόμα στοιχείο που εμποδίζουν οι γρήγοροι καθημερινοί ρυθμοί είναι το παιχνίδι. Θυμάμαι ατέλειωτες ώρες να παίζω μόνη μου, σαν το μοναδικό κορίτσι για πολλά χρόνια στην οικογένεια, και να πλάθω φανταστικές ιστορίες με το μυαλό μου. Είχα όμως και την τύχη να μεγαλώσω στην γειτονιά και να παίζω με τα γειτονόπουλα στην μεγάλη αυλή του σπιτιού μας. Ξέρω λοιπόν πόσο σημαντικό είναι το παιχνίδι για τα παιδιά και τώρα που είμαστε κλεισμένοι σε ένα διαμέρισμα ξέρω τι στερούνται. Γιαυτό φροντίζω να τους μαθαίνω εγώ αυτά τα παιχνίδια που παίζαμε στις αυλές, κυνηγητό, κρυφτό και να μοιράζομαι μαζί τους την χαρά, το γέλιο και την ικανοποίηση του παιχνιδιού.
Η μαμά δεν λέει ποτέ ψέματα. Δύσκολο να το πετύχεις αλλά η εμπιστοσύνη είναι για εμένα το πιο σημαντικό πράγμα για την δημιουργία μιας δυνατής σχέσης με τα παιδιά. Από μωρά θυμάμαι να με παρακαλούν στην πόρτα να μείνω όταν έπρεπε να πάω σε κάποια δουλειά και οι γιαγιάδες είχαν το ρόλο της baby sitter. Δεν έφυγα όμως ποτέ στα κρυφά, δεν τα ξεγέλασα ποτέ γιατί νομίζω ότι τότε θα είχαν μεγαλύτερη ανασφάλεια. Με τον καιρό λοιπόν κατάλαβαν ότι η μαμά θα φύγει όπως και να έχει, αλλά σύντομα θα ξαναγυρίσει. Ακόμα και όταν πάμε στο γιατρό και είναι να κάνουμε εμβόλιο θα το γνωρίζουν, όσο και αν αυτό δεν τους αρέσει. Από την άλλη όμως γνωρίζουν ότι όταν τους λέω ότι κάτι δεν θα τους πονέσει ή είναι απλά μια εξέταση, είναι αλήθεια.
Στερνή μου γνώση να σε είχα πρώτα, λέει πολύ σωστά το γνωμικό. Τα παιδιά μαθαίνουν σιγά σιγά τη ζωή και φυσικά έχουν πολλές απορίες. Απορίες που μας φαίνεται δύσκολο να τις λύσουμε, πρέπει όμως να το κάνουμε. Το σκεπτικό μου είναι ότι αν δεν τους το πω εγώ όπως πρέπει τότε θα στραφούν σε άλλες πηγές που τις περισσότερες φορές δεν είναι και οι πιο σωστές. Έτσι λοιπόν δεν δυσανασχετώ ποτέ με καμιά απορία και προσπαθώ να την λύσω όσο καλύτερα μπορώ ανάλογα με την ηλικία του παιδιού. Προσπαθώ να φαίνομαι και να είμαι πάντα προσιτή σε οποιοδήποτε θέμα τους απασχολεί.
Ναι προσπαθώ να είμαι καλύτερη μαμά. Ξέρω όμως ότι καμιά μαμά και κανένας γονιός δεν μπορεί να είναι τέλειος. Το καταλαβαίνω τώρα γιατί υπάρχουν στιγμές που σκέφτομαι “Δεν θα γίνεις γονιός; τότε θα καταλάβεις!”. Αφού λοιπόν δεν μπορώ να είμαι τέλεια, η ευχή μου είναι τα παιδιά μου να γίνουν ακόμα καλύτεροι γονείς από εμένα!
Leave a reply