Τι είναι η “κακοποίηση”; Πως μπορούμε να αντιληφθούμε ό,τι αυτό που βιώνουμε δεν είναι τίποτα άλλο από μια τοξική σχέση; Ποιο είναι το πρώτο “καμπανάκι” που μας προειδοποιεί ό,τι αυτό που βιώνουμε είναι κάτι άλλο παρά αγάπη; Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή, για να αντιδράσει μια γυναίκα; Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μια γυναίκα για να αμυνθεί ώστε να αποφύγει τα χειρότερα; Αν είμαστε γνώστες ή παρατηρητές ενός περιστατικού μίας κακοποιητικής συμπεριφοράς τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε το θύμα; Γιατί ο κόσμος “τρέμει” να εξομολογηθεί ότι είναι θύμα; έχει κάνει βήματα προόδου η βία ως προς την εξάλειψη της; Εδώ και πολλά η “Winhellas”, ή αλλιώς “Woman In Need”, αποτελεί θεμέλιο λίθο για γυναίκες που υφίστανται το τέρας της κακοποίησης και της παρενόχλησης, είτε στο εργασιακό, είτε στο κοινωνικό, είτε στο οικογενειακό περιβάλλον. Η διεθνής υποστήριξη γυναικών, ιδρύθηκε από την Μάντα Παπαδάκου και αποτελεί την κραυγή όλων των γυναικών, που δεν έχουν την δύναμη, να απελευθερωθούν από τα δεσμά μιας τυραννικής και ανάξιας συμπεριφοράς που σε καμία γυναίκα, άνθρωπο δεν αξίζει. Συγκεκριμένα εδώ και 15 ολόκληρα χρόνια η “Winhellas”, εκπροσωπεί επάξια τις γυναίκες και επιτελεί σπουδαίο έργο, προσφέροντας τους ψυχολογική στήριξη και ενδυνάμωση μέσω των εξειδικευμένων ψυχό-εκπαιδευτικών προγραμμάτων της οργάνωσης, καθώς και νομική διασύνδεση με υποστηρικτικές δομές και φορείς μέσω της γραμμής υποστήριξης γυναικών-θυμάτων βίας. Η Μάντα Τσαγκιά Παπαδάκου, πρόεδρος της “Winhellas”, μας μίλησε για την κακοποίηση, πως να την αναγνωρίζουμε, πότε πρέπει να “φύγουμε” από μια τοξική σχέση, για την “Winhellas” και το όραμα της Οργάνωσης.
Τι είναι η κακοποίηση;
Υπάρχουν πολλές μορφές κακοποίησης, που είναι πιο δύσκολο να τις εντοπίσουμε, όπως ψυχολογική, σωματική, λεκτική, σεξουαλική και οικονομική κακοποίηση. Όπως για παράδειγμα την ψυχολογική κακοποίηση, μπορούμε να την αναγνωρίσουμε με την γνώση, την ενημέρωση καθώς και με βάσει το περιβάλλον, την οικογένεια που μεγάλωσες για να μπορείς να διαπιστώσεις αν βιώνεις μια σχέση που έχει ψυχολογική κακοποίηση. Στην οικονομική κακοποίηση υπάρχουν και εκεί επίσης πολλά σημάδια που μπορούμε να εντοπίσουμε, όπως για παράδειγμα αν ο σύντροφός σου θέλει να ελέγχει τα οικονομικά σου, αν παίρνει τον μισθό σου και τον διαχειρίζεται ο ίδιος, αν δεν σου αφήνει την ελευθερία να κάνεις αγορές από δικά σου χρήματα, αυτό είναι μια μορφή οικονομικής κακοποίησης. Ένα κοινό που έχουν όλες αυτές οι μορφές κακοποίησης, είναι ότι ο θύτης θέλει να ελέγχει σε πλήρη βαθμό το θύμα. Το πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε μια σχέση κακοποίησης, υπάρχουν κάποια σημάδια και αυτήν την στιγμή έχουμε κάποια συνεργασία με την “Yves Saint Laurent”, για το ποια είναι τα 9 σημάδια της κακοποίησης.
Για παράδειγμα, αν κάποιος κοιτάει το κινητό σου ή αν έχει μόνο άσχημα λόγια να λέει για τους φίλους και τις παρέες σου ή δεν σε αφήνει να εκφράζεσαι ελεύθερα χωρίς να σε γελοιοποιεί και να σε μειώνει. Είναι πάρα πολλά τα σημάδια και συγκεκριμένα τα 9 σημάδια είναι πολύ εξειδικευμένα.
Πως μπορούμε να αντιληφθούμε ό,τι βιώνουμε μια τοξική σχέση; (είτε επαγγελματική, είτε ερωτική, είτε κοινωνική)
Αρχικά πρέπει να δούμε πρώτα πως αισθανόμαστε, να έχουμε μια επαφή με τα συναισθήματά μας, η ψυχολογική κακοποίηση μπορεί να σε τρελάνει, διότι δεν έχεις τα σημάδια της σωματικής κακοποίησης για να αντιληφθείς ότι αυτή η σχέση είναι τοξική για σένα. Η ψυχολογική κακοποίηση σε φέρνει στο σημείο της τρέλας, ειδικά όταν ο άλλος είναι ναρκισσιστής. Επομένως μια τοξική σχέση, θα σε κάνει να νιώθεις άσχημα, δεν θα σου δίνει χαρά. Αν είσαι με έναν άνθρωπο και αισθάνεσαι χαρά, γαλήνη, ασφάλεια, δύσκολα είναι τοξική. Αν όμως η σχέση αυτή σε μειώνει, δεν υπάρχει χώρος για τις σκέψεις και τις ιδέες σου μέσα σε αυτήν, υπάρχει ο φόβος της επικοινωνίας, ο φόβος της έκφρασης, όλα αυτά προβάλλουν ότι είσαι σε μια τοξική σχέση. Είτε αφορά ερωτική σχέση , είτε επαγγελματική, είτε το οικογενειακό σου περιβάλλον. Εμείς ως “Winhellas” από το 2006, προσφέρουμε ψυχό-εκπαιδευτικά προγράμματα και δίνουμε “εργαλεία” ζωής σε γυναίκες για να μπορούν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά, το περιβάλλον τους, τα όρια που μπορεί να μην είχαν μάθει πως να βάζουν από την οικογένειά τους. Να αρχίζουν, να τα βάζουν στην σχέση τους, ώστε να μπορούν να προστατεύουν, τα συναισθήματά τους, το σώμα και την ζωή και τα οικονομικά τους. Αφορούν μαθήματα, τα οποία τα παρακολουθείς μια φορά την εβδομάδα για δεκαπέντε εβδομάδες, ψυχολόγοι διδάσκουν το πρόγραμμα, με επικεφαλής την Βασιλική Λιάφου, η οποία είναι ψυχολόγος, ψυχοθεραπεύτρια και βοηθάμε τις γυναίκες με αυτό τον τρόπο. Καθώς επίσης βοηθάμε στην ανάρρωση από την σωματική βία. Μπορεί να έχεις βιώσει μια κακοποίηση και να έχεις φύγει από αυτή την τοξική σχέση, άλλα τα σημάδια και το “τραύμα” που μπορεί να έχεις βιώσει, να σε ακολουθεί στην ζωή σου και στις επόμενες σχέσεις σου. Στην συνέχεια όταν κάνεις οικογένεια μπορεί να περάσεις κάποιες από αυτές τις πεποιθήσεις και τα τραύματα στα παιδιά σου. Οπότε εμείς σαν “Winhellas”, πιστεύουμε πολύ στην ενημέρωση, στην ψυχό-εκπαίδευση, όχι μόνο για να αναρρώσουμε από ότι ζήσαμε στο παρελθόν, άλλα και για να σταματήσουμε τον κύκλο της βίας.
View this post on Instagram
Ποιο είναι το πρώτο “καμπανάκι”, που μας προειδοποιεί ό,τι αυτό που βιώνουμε δεν είναι αγάπη;
Είναι το συναίσθημα ό,τι κάποιος δεν σε κάνει να νιώθεις καλά με τον εαυτό σου. Σίγουρα θα υπάρχουν τριβές μέσα σε μια σχέση, πάντα υπάρχουν. Όλοι μας προερχόμαστε από κάποια δυσλειτουργική οικογένεια και όλα αυτά τα “κουβαλάμε” μέσα μας, όποτε είναι δύσκολο, όταν άνθρωποι από δύο διαφορετικές οικογένειες και διαφορετικό περιβάλλον κάνουν σχέση. Αν δεν υπάρχει επικοινωνία. Για παράδειγμα αν έρθει η κόρη μου και μου πει “μαμά, τσακωθήκαμε και μου έκλεισε το τηλέφωνο”. Αυτός ο άνθρωπος, δεν σέβεται την καρδιά σου, με τέτοιου είδους συμπεριφορά. Αυτά είναι μικρά σημάδια, που δείχνουν ότι δεν υπάρχει σεβασμός για την αγάπη που εσύ δίνεις σε εκείνο το πρόσωπο. Όταν σε μειώνει και σε γελοιοποιεί για να νιώθει καλύτερα εκείνος. Αυτό είναι μια μορφή βίας. Αυτά τα λέω στα παιδιά μου από μικρή ηλικία και μπορούν να αναγνωρίζουν όταν έχουν ένα τέτοιο άνθρωπο στην ζωή τους. Βάζουμε τα όρια μας και τους ανθρώπους στην θέση τους με όμορφο και ευγενικό τρόπο. Εγώ δεν ευθύνομαι πως θα αντιδράσει ο άλλος, αν συμπίπτουν τα “πιστεύω” μας τότε μπορούμε να προχωρήσουμε σε μια υγιής σχέση.
Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει μια γυναίκα, για να αμυνθεί ώστε να αποφύγει τα χειρότερα;
Στην περίπτωση που η γυναικά έχει βιώσει ήδη μια κακοποιητική σχέση, υπάρχει ένας ορισμός, ο κύκλος της βίας. Ξεκινάει με το να σε μειώνει, εκνευρίζεται με το παραμικρό, σου μιλάει άσχημα, δεν υπάρχει σταθερότητα στην επικοινωνία. Την μια μέρα μπορεί να σου λέει “Τι όμορφη που είσαι σήμερα” και την επομένη σου να σου λέει “Γιατί το φοράς αυτό δεν ντρέπεσαι λιγάκι;”. Δεν υπάρχει η σταθερότητα στην επικοινωνία. Υπάρχει η ένταση, νιώθεις ότι κάτι “βράζει” και μετά έρχεται η “έκρηξη”. Η έκρηξη στην σωματική βία, είναι να σε βρίσει, να σε χτυπήσει, να σε σπρώξει και να φτάσει μέχρι και τα άκρα, μέχρι και φόνο. Μετά από μια τέτοια περίπτωση βίας, υπάρχει το “honeymoon stage”, όπου επικρατεί γαλήνη, ο σύντροφος σε κατακλύζει με λουλούδια, δώρα, ζητάει συγνώμη, άλλα αργότερα θα γίνει πάλι κάτι και θα εκνευριστεί. Όσο προχωράει αυτός ο κύκλος, θα προχωρούν ακόμα πιο γρήγορα και οι εκρήξεις. Θα γίνονται ακόμα πιο συχνές και ο μήνας του μέλιτος θα μειώνεται ώσπου θα φτάσει στο σημείο να μην υπάρχει. Ο κύκλος ξεκινάει από την ψυχολογική κακοποίηση. Κάποιος που βιώνει την σωματική κακοποίηση 99,9% βιώνει και την ψυχολογική κακοποίηση.
Αν είμαστε γνώστες ή παρατηρητές ενός περιστατικού έμφυλης βίας ή μίας κακοποιητικής συμπεριφοράς, τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε το θύμα;
Καταρχήν μπορείς να καλέσεις το 100, αν είναι σωματική βία μπορούμε να καλέσουμε το 100. Υπάρχουν περιπτώσεις που η κατάσταση μπορεί να ξεφύγει αν κάποιος μπει ανάμεσα τους. Αν είναι άντρας και πιστεύει ότι μπορεί να σταθεί απέναντι στον θύτη, τότε εννοείται να βοηθήσουμε. Ακόμα και αν δούμε κάποιον να κλοτσάει ένα ζώο ή να χτυπάει ένα παιδί. Άλλα πάντα πρέπει να προσέχουμε ότι είναι ασφαλής η κατάσταση. Εγώ συνιστώ να καλέσεις το 100, αν ακούς κάποιον στην γειτονιά σου, μια φίλη σου ή κάποιον στην διπλανή πόρτα. Υπάρχουν τρόποι που μπορείς να πλησιάσεις και να της δώσεις να καταλάβει ότι δεν είναι μόνη της και ότι αν χρειαστεί κάτι θα είσαι εκεί, χωρίς να χρειαστεί να την κρίνεις. Μια γυναίκα που έχει βιώσει μια σχέση κακοποίησης, δεν είναι ότι δεν έχει περάσει από το μυαλό της να φύγει, απλά δεν γνωρίζει τον τρόπο. Όταν λέμε κάτι τέτοιο, εκτός ότι την κάνουμε να νιώθει ντροπή αυτομάτως, μπαίνει σε μια άμυνα να προστατέψει την σχέση της και τον σύντροφό της. Ο καλύτερος τρόπος να προσεγγίσεις μια γυναίκα, είναι να της δώσεις να καταλάβει ότι δεν είναι μόνη της, να της δώσεις τηλέφωνο σου ή να της πεις ότι έχεις ακούσει για έναν οργανισμό που βοηθάει γυναίκες που έχουν πρόβλημα στην σχέση τους. Να προσπαθήσεις να την πείσεις να προσεγγίσει ειδικούς που μπορούν να την βοηθήσουν με έναν ασφαλή τρόπο. Μια γυναίκα που βιώνει την κακοποίηση, όταν φύγει από την σχέση αυτή, υπάρχει ένα 75% να την δολοφονήσουν, είναι τεράστιο ποσοστό. Όταν είσαι σε μια τέτοιου είδους σχέση πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο διαφυγής. Αυτό κάνουμε και εμείς, ως οργάνωση, ένα σχέδιο διαφυγής, ξεκινά από αποδεικτικά στοιχεία και αναφορές στην αστυνομία. Πρέπει να έχεις κάποια χρήματα στην άκρη. Για παράδειγμα, για να πληρώσεις ένα ταξί και να φτάσεις κάπου ασφαλής. Ένα σχέδιο διαφυγής είναι απαραίτητο, να ξέρω πώς όταν φύγω, που θα πάω, να έχω διαβατήρια, ταυτότητες των παιδιών και δικές μου, αντίγραφα από τα έγγραφά μου, προσωρινή επιμέλεια των παιδιών, να έχω κάπου να φιλοξενηθώ, αν είναι να πάω σε ξενώνα να έχω ήδη έρθει σε επαφή με τον ξενώνα, διότι πρέπει να ακολουθηθεί μια διαδικασία για να παραμείνει ασφαλής το ίδιο το θύμα και τα παιδιά της. Πρέπει να υπάρχει ένα σχέδιο διαφυγής, είναι απαραίτητο.
Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι που ο κόσμος “τρέμει” να εξομολογηθεί ότι είναι θύμα βίας;
Η αναγνώριση του κάθε προβλήματος ή αυτού που βιώνουμε, είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορεί κάποιος να κάνει. Υπάρχει μια θεωρία, “Αν πάρουμε έναν βάτραχο και τον ρίξουμε σε καυτό νερό θα εκραγεί, αν το βάλουμε σε χλιαρό νερό και σε χαμηλή φωτιά, ο βάτραχος θα βράσει. Το ίδιο συμβαίνει και με την κακοποίηση, για να διαπιστώσει μια γυναίκα, ότι αυτό που βιώνει δεν είναι φυσιολογικό, χρειάζεται ενημέρωση, εκπαίδευση, να το διαβάσει σε μια συνέντευξη, σε ένα blog. Nα αναρωτηθεί, μήπως αυτό που βιώνει δεν είναι φυσιολογικό, μήπως δεν είναι φυσιολογικό ότι ο σύντροφός μου με ζηλεύει ή με χαστουκίζει επειδή με “αγαπάει”; Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τι είναι αγάπη και πως ταυτιζόμαστε. Έχει σχέση με την οικογένεια που μεγαλώσαμε, πως συμπεριφερόταν ο πατέρας στην μητέρα μας; Η ζήλια και ο έλεγχος ήταν κάτι φυσιολογικό; Όποτε ερωτευόμαστε κάτι παρόμοιο με αυτό που βιώσαμε όταν ήμασταν παιδιά, όποτε δεν γνωρίζουμε άλλη μορφή αγάπης. Οπότε η αναγνώριση είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, δηλαδή το να πεις ότι είσαι μια κακοποιημένη γυναίκα. Είναι πολύ δύσκολο να το πει αυτό μια γυναίκα, υπάρχει ο εγωισμός, είναι ότι έχεις επενδύσει χρόνο και αγάπη σε αυτήν την σχέση ή ότι έχεις ένα γάμο και μια οικογένεια και πολλά άλλα πράγματα για τα οποία πολλές φορές κάνουμε τα στραβά μάτια. Το να το συζητήσουμε, είναι επίσης πολύ δύσκολο. Φυσικά το οικογενειακό και το κοινωνικό μας περιβάλλον πολλές φορές το γνωρίζει ήδη, όποτε περιμένει να το διαπιστώσουμε και εμείς οι ίδιοι.
Τι έχετε να πείτε στις γυναίκες-θύματα, που φοβούνται να επικοινωνήσουν;
Αν μια γυναίκα βιώνει πόνο και τις έχουν κλέψει τα όνειρα και την ελπίδα, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας, να συζητήσουμε, να παρακολουθήσει τα μαθήματα, να πάρει μια ενδυνάμωση για τον εαυτό της και να ξέρει ότι δεν είναι ντροπή και δεν είναι μόνη της. Η Γενική γραμματεία ισότητας και η Ευρωπαϊκή Ένωση λένε ότι μια στις τρεις γυναίκες θα βιώσει κακοποίηση στην σχέση της. Προσωπικά πιστεύω ότι τα νούμερα είναι πολύ μεγαλύτερα. Υπάρχουν γυναίκες που δεν γνωρίζουν ότι είναι σε σχέση κακοποίησης. Ντρέπονται και φοβούνται για την ζωή τους. Φοβούνται μήπως τις “τσακώσουν” αν ζητήσουν στήριξη και βοήθεια από κάποιον τρίτο. Πρέπει να βρουν την δύναμη, έστω να σηκώσουν το τηλέφωνο, να μιλήσουν με κάποιον και να πάρουν λίγο κουράγιο. Πολλές φορές μια φωνή από την άλλη άκρη του κινητού, λειτουργεί ως “σωσίβιο” για μια γυναίκα, σε μια πολύ δύσκολη στιγμή. Να γνωρίζει, ότι δεν είναι μόνη της και αυτό που βιώνει δεν είναι φυσιολογικό και ότι ο πόνος που βιώνει δεν είναι στην φαντασία της.
Πιστεύετε ότι η μάστιγα της βίας, έχει κάνει βήματα προόδου, ως προς την εξάλειψη της;
Από το 2006, που ξεκίνησε ο οργανισμός μας, μέχρι το 2022, έχω δει άλματα στην Ελληνική κοινωνία. Βλέπω άντρες και γυναίκες να συζητάνε για το θέμα αυτό, δεν είναι πλέον ταμπού. Όταν η κοινωνία έχει αναγνωρίσει το πρόβλημα και βλέπουμε ότι βγαίνουν νέοι νόμοι για να προστατέψουν τα θύματα. Βλέπω ότι είμαστε σε ένα πολύ σωστό δρόμο και ενημερώνουμε τα παιδιά μας, για το τι είναι σωστή συμπεριφορά και τι όχι. Είμαι πολύ αισιόδοξη, είμαστε σε πολύ καλό δρόμο, γι’ αυτό άλλωστε συνεχίζω, προσπαθώ και μιλάω μέσω της οργάνωσης και εγώ και η ομάδα μου. Συνεχίζοντας να συνεισφέρουμε και να βοηθάμε όσες γυναίκες μπορούμε. Υπάρχει λύση στο πρόβλημα, το έχουμε δει σε ένα μικρό κύκλο με τις γυναίκες που έρχονται σε εμάς και σιγά σιγά αυτό θα γίνει και σε ολόκληρη την χώρα.
Ο “κόσμος” ξέρει και δεν μιλάει, αυτό που πιστεύετε ότι οφείλετε;
Θέλω να πιστέψω, ότι οι νέες γενιές δεν ακολουθούν πλέον την νοοτροπία “είναι προσωπικό το θέμα”. Πιστεύω, ότι όταν βλέπουν ότι υπάρχει πραγματικός κίνδυνος και κάτι συμβαίνει στην “διπλανή πόρτα”, αυτή η πιθανότητα αρχίζει και μειώνεται. Ο άνθρωπος που “ακούει” ότι μια γυναίκα κακοποιείται και δεν κάνει κάτι γι’ αυτό, θέλω να σκεφτεί ότι αυτή η γυναίκα, είναι μητέρα, είναι αδελφή, είναι κόρη και έχει την δυνατότητα να την “σώσει”. Έχει την ευκαιρία, να βοηθήσει έναν συνάνθρωπο και πρέπει να κάνει μια αναφορά.
Πως γεννήθηκε η ιδέα αυτού του ανθρωπιστικού εγχειρήματος, της “Winhellas”;
Το 2006, είχα κερδίσει τον τίτλο Μiss Υδρόγειος, έγινε πρέσβειρα στο “Woman in Need International”. Είναι μια οργάνωση για την καταπολέμηση της βίας μέσω ψυχό-εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Η ιδέα ξεκίνησε από εκεί. Παρακολουθώντας τα μαθήματα και το πρόγραμμα στο εξωτερικό και γνωρίζοντας, ότι είχα ζήσει μια κακοποιητική σχέση, στην ηλικία των 23-28 μου χρόνων, άλλα δεν είχα βάλει ποτέ την “ταμπέλα” ότι ήμουν μια κακοποιημένη γυναίκα. Είχα στο μυαλό μου ότι οι κακοποιημένες γυναίκες, δεν είναι μορφωμένες και δεν προέρχονται από καλή οικογένεια, είχα μια άγνοια. Εκείνη την στιγμή διαπίστωσα, ότι είχα βιώσει μια σχέση βίας, σε σημείο που κινδύνεψε η ζωή μου αρκετές φορές. Έχοντας κάνει τρία παιδιά και έχοντας παντρευτεί τον George Papadakos, είδα ότι κάποιες πεποιθήσεις που είχα βιώσει στο παρελθόν, άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια ακόμα στον τρόπο που μεγάλωνα τα παιδιά μου. Τρόμαξα, σκέφτηκα ότι κάτι πρέπει να κάνω. Καταρχήν σκέφτηκα, να δουλέψω με τον εαυτό μου, μέσω των προγραμμάτων του εξωτερικού, που παρακολούθησα και με βοήθησαν. Όσες γυναίκες, έχουν βιώσει βία ή βιώνουν βία, είναι πολύ σημαντικό να έχουν ενημέρωση, εκπαίδευση, να έχουν “εργαλεία” ζωής και πράγματα που δεν είχα εγώ. Τα κατάλληλα “εργαλεία” ζωής για να αντιμετωπίσω πολλά θέματα στην ζωή μου. Όχι μόνο εκείνα που είχα βιώσει, άλλα και στο κοινωνικό και επαγγελματικό μου περιβάλλον. Έτσι ξεκίνησε η “Winhellas”, με πενταμελές ιδρυτές και μετά διοικητικό. Από το 2006 και μετέπειτα, έχουμε βοηθήσει πάνω από 15.οοο γυναίκες και έχουμε “τρέξει” πάνω από 100 προγράμματα. Έχουμε πολλές σοβαρές εταιρείες, που ταυτίζονται και μας εμπιστεύονται στο να ενημερώνουμε, να εκπαιδεύουμε και να βοηθάμε γυναίκες- θύματα βίας με στόχο την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών. Το 2006, δεν ήταν τόσο εύκολο, άλλα τώρα είμαστε σε μια στιγμή στην Ελλάδα, που έχουμε πάρει το θέμα “ζεστά” για συνεισφέρουμε όλοι στην εξάλειψη της βίας.
Με ποιο τρόπο μπορεί να βοηθήσει κάποιος την “Winhellas”;
Εγώ αυτό που λέω σε όλες τις γυναίκες, είναι να εγγραφούν και να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα. Είναι δωρεάν, θα πάρουν νέα “εργαλεία”, θα μάθουν τι ακριβώς κάνει η “Winhellas”. Θα γνωρίσουν άλλες γυναίκες που κάποια στιγμή μπορεί να τις χρειαστούν, ίσως κάποια γυναίκα από το περιβάλλον τους, που θα μπορούν να βοηθήσουν με τα “εργαλεία” και την γνώση που θα έχουν αποκομίσει. Εφόσον έχουν παρακολουθήσει το πρόγραμμα μπορεί να γίνουν και εθελόντριες της οργάνωσης. Έτσι ώστε, όταν κάνουμε σεμινάρια, να ενημερώνουν το κοινό για τα θέματα βίας και την οργάνωση. Αυτό για μένα είναι το σημαντικότερο από όλα. Να ενημερώνουμε για το ποια είναι τα σημάδια της βίας και το τι είναι βία. Να μην ντρεπόμαστε γι’ αυτό και να βοηθάμε τον συνάνθρωπό μας.
Ποια είναι η παροχή βοήθειας, που προσφέρει η “Winhellas”, στις γυναίκες;
Προσφέρει ψυχό-εκπαιδευτικά προγράμματα, που εισηγητές είναι ψυχολόγοι και εκπαιδευμένα άτομα της “Winhellas”, οι οποίοι μια φορά την εβδομάδα για δεκαπέντε εβδομάδες παρακολουθούν το πρόγραμμα. Στην δεύτερη φάση, οι γυναίκες που μας καλούν τις φέρνουμε σε επαφή με τους αρμόδιους φορείς της περιοχής τους. Διότι, για παράδειγμα ορισμένες γυναίκες που μας καλούν από Δράμα δεν έχουν χρόνο να συμμετέχουν σε ένα πρόγραμμα. Με αυτόν τον τρόπο έχουν ένα “σωσίβιο” με σκοπό να επικοινωνήσουν με κάποιον ώστε να μην αισθάνονται μόνες. Ελπίζοντας, ότι η γυναίκα-θύμα, κάποια στιγμή θα έρθει και κοντά μας μέσω του προγράμματος. Αν χρειάζεται ξενώνα, συνεργαζόμαστε με όλους τους ξενώνες της Ελλάδας και βοηθάμε τις γυναίκες-θύματα σε τέτοια περίπτωση και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι. Ξέρουμε ότι μπορούμε να το αποφύγουμε, υπάρχουν τρόποι να το αποφύγουμε, ώστε να μην φτάσει στο σημείο μια γυναίκα να τρέχει μέσα στην νύχτα με τα παιδιά της, προσπαθώντας να βρει στέγη. Επίσης προσφέρουμε δωρεάν νομικές συμβουλές στις γυναίκες-θύματα.
Πείτε μου ένα παράδειγμα μιας γυναίκας που η ζωή της, “μεταμορφώθηκε” μέσα από τον σύλλογο;
Ήταν μια γυναίκα, η οποία καθόταν και έκλαιγε έξω, δεν έμπαινε μέσα. Βγήκα έξω και της είπα να μπει μέσα να συζητήσουμε, να την ακούσουμε και να παρακολουθήσει και το μάθημα. Μου είπε ότι φοβάται, ντρέπεται. Ήταν μια γυναίκα ταλαιπωρημένη και πληγωμένη. Φορούσε δύο διαφορετικές κάλτσες. Είχε έρθει από την επαρχία στην Αθήνα, να κρυφτεί από την σχέση της. Αυτή η γυναίκα τελικά παρακολούθησε το πρόγραμμα. Προς το τέλος του προγράμματος, μπαίνει μέσα στο γραφείο μου μια γυναίκα περιποιημένη και προσεγμένη και με αγκαλιάζει, λέγοντας μου πόσο άλλαξε η ζωή της και πόσο βοήθησε η οργάνωση για να πάρει την ζωή στα χέρια της. Κέρδισε την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή της. Μπόρεσε και έληξε την σχέση και ξεκίνησε μια δική της δουλειά. Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου περιπτώσεις. Βέβαια υπάρχουν αρκετές, άλλα αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου.
Θέλετε να μοιραστείτε μαζί μας, το όραμα σας;
Το όραμα μου για την “Winhellas” είναι να συνεχίζει και κάποια στιγμή να σταματήσει και να μην χρειάζεται πλέον. Να μην μας χρειαστεί καμία γυναίκα ποτέ ξανά! Όπως και να έχει, θα είμαστε πάντα δίπλα στις γυναίκες, θα προσφέρουμε προγράμματα, εκπαίδευση και ενημέρωση με όποιο τρόπο μπορούμε. Η ομάδα μου εκπαιδεύεται και ενημερώνεται συνεχώς. Ψάχνουμε διαρκώς διαφορετικούς τρόπους, για να παρέχουμε πληροφορίες και ψυχό-εκπαίδευση στις γυναίκες. Διότι τώρα, 16-17 χρόνια που είμαστε σε δράση, έχουμε και εμείς ωριμάσει και έχουμε εμπλουτίσει τις γνώσεις μας, έτσι ώστε να μπορούμε να βοηθάμε τις γυναίκες!
LATEST IN FASHION
LATEST IN BEAUTY
LATEST VESPERSTYLISH LOOKS
FEATURED ARTICLES
